این که میگوییم پشت خیمه های دشمنیم به چه معنی است؟
این روزها از زبان برخی از نامزدها و نمایندگانشان این حرف را میشنویم که تنش زدایی در برابر جهاد نیست و تنها گونه رویارویی با دشمن رویارویی حضرت اباعبدالله علیه السلام در عاشورا نیست. و برای اثبات ادعای خود، مخاطبان را به ماجرای صلح حدیبیه حواله میدهند و می گویند تنش زدایی به معنی سازش و تسلیم نیست.
باید صدق این سخن که تنش زادیی در برابر جهاد نیست و این که تنش زادیی در هر شرایطی به معنی سازش نیست را تایید کرد. اما در این میان چند نکته وجود دارد :
اول اینکه صلح حدیبیه به محض نقض یکی از موادش از سوی مشرکان قریش توسط رسول خدا ملقی شد و حتی آمدن شخص ابوسفیان به مدینه برای برقراری دوباره صلح بی فایده بود و رسول خدا پادرمیانی های همسر خود که دختر ابوسفیان بود را نیز به هیچ گرفتند و او را از خود راندند و با سپاهی ده هزار نفری مکه را فتح کردند.
دوم اینکه مقابله با دشمنان در سیره اهل بیت علیه السلام تنها یک گونه دارد و آنهم مبارزه با ظلم تا ریشه کن شدن قطعی آن و اجرای حدود الهی است و این را میتوان در سیره و سلوک تمامی حضرات از نبی مکرم اسلام تا حضرت حجت علیه السلام به خوبی مشاهده کرد . لذا در اوقاتی که جامعه ی پیرامون امام دعوت امام به احیا حدود و سنن الهی را لبیک میگفتند این مبارزه صورتی اجتماعی به خود میگرفت مانند آنچه در فتح مکه رخ داد و در دیگر زمان ها که مردمان سر در گریبان فرو میبردند خود به تنهایی در راه مقاومت در برابر طواغیت "استقامت" میکردند تا به شهادت میرسیدند .
سوم اینکه حضرت اباعبدالله علیه السلام در آن هنگامه از تاریخ اسلام پس از این که خبر حمایت های شیعیان با نامه های فراوان به ایشان رسید بدون فوت وقت حج را نمیه کاره رها کرده و عزم جهاد علیه طاغوت کردند. وآنچه مایه رقم خوردن واقعه کربلا شد جا زدن و سست ایمانی همان هایی بود که نامه ها را امضا کرده بودند. البته امام علیه السلام علی رغم سستی همرهان به همراه خانواده و نزدیکان خویش باز هم "مقاومت" کردند و حاضر به بیعت با طاغوت نشدند تا این که به شهادت رسیدند.
اما درباره شرایط حاضر و این که سیره خاندان آل الله چه رهیافتی میتواند برای ما داشته باشد باید مقدمه ای در باب تبیین شرایط موجود بیان کرد.
ملت ایران با انقلاب اسلامی و سرنگونی طاغوت داخلی علنا مبارزه خود را علیه طواغیت عالم آغاز کرد و رهبر این جریان هدف انقلاب را صراحتا "تشکیل حکومت جهانی اسلام" عنوان کرد . فلذا مردم با لبیک به دعوت حضرت روح الله رحمه الله علیه زمینه اجتماعی تحقق سیره اهالی حق که همانا ریشه کن کردن باطل است را فراهم کردند و با پایمردی در مواقف متعدد زمینه بروز حادثه ای همچون عاشورا را ازبین بردند و به عمل نشان دادند که اهل کوفه نیستند تا علی تنها بماند .
در چنین شرایطی ملت ایران وارد مناقشه ای تازه با غرب شد . مناقشه بر سر حق برخورداری از فناوری صلح آمیز هسته ای. در ابتدای این مناقشه ما علی رغم تاکید بر حق خود با هدف اعتماد سازی، غنی سازی را تعلیق کردیم و آنها نیز متعهد شدند که پس از دوره ای شش ماهه و پایان یافتن مذاکرات همه فعالیت های هسته ای ما رفع تعلیق شده و حق هسته ای ملت ایران را در آژانس بین المللی انرژی اتمی به رسمیت بشناسند. اما با نقض این پیمان نابودی همه سیکل هسته ای ما از تربیت دانشجو در زمینه های مرتبط با انرژی هسته ای گرفته تا تخریب نیروگاه اتمی را خواستار شدند و گستاخی را تا آنجا رساندند که قول دادند تا شغل دانشمندان،تکنسین ها و کارگرانی را که در زمینه هسته ای مشغول به فعالیت بوده و به این واسطه بی کار میشوند را تضمین کنند!
پس از آن بود که ما رویکرد عقب نشینی را با رویکرد مقاومت و پیشروی جایگزین کردیم و توانستیم از طرفی سیکل فناوری خود را کامل کنیم و امکان غنی سازی 20 درصد را نیر به دست بیاوریم و از دیگر سو بی اساس بودن ادعاهای غرب مبنی بر صلح آمیز نبودن فعالیت هایمان را از طریق مذاکرات به اثبات برسانیم.
پس از این موفقیت ها جبهه مستضعفین با الهام گرفتن از رویکرد "مقاومت" و پیشروی ملت ایران در برابر طواغیت حاکم شوریدند و آنها را به زیر کشیدند و بیداری اسلامی را رقم زدند در این بین اما دشمن بیکار ننشست و با زنده کردن کینه دشمنان قسم خورده اهل بیت و دامن زدن به جنگ مذهبی سوریه را به آشوب کشاند و با بسیج تمام منابع خود سعی در قطع کردن مسیر جبهه مقاومت از ایران تا فلسطین و لبنان کرد. اما در این موقف هم پشتیبانی امت از امام خود باعث مهار بحران و عقب راندن دشمن از نقاط استراتژیک جبهه ها در روز های اخیر شد و حالا چشم همه مستضعفین عالم و البته مستکبران به انتخابات ما دوخته شده چرا که همه به خوبی میدانند این انتخاب تا چه میزان میتواند در آینده سیاسی جهان موثر باشد . به همین جهت است که موج تخریب های گسترده رسانه ها خود را متوجه نامزدی کرده اند که بیشترین پافشاری را بر مقاومت و پیشروی میکند .
صد البته -همانگونه که در ابتدای این یادداشت عنوان شد- یقینا تنش زدایی در هرشرایطی به معنای سازش و تسلیم نیست اما این که در شرایطی مانند امروز که بر اثر مقاومت و پیشروی به چنین دستاورد هایی رسیده ایم صحبت از تنش زدایی به میان آید معنایی جز سازش و تسلیم را نمیتوان برداشت کرد . و گوینده این سخن نیز یا از اوضاع و احوال کنونی جبهه خودی و جبهه دشمن بسیار غافل است و یا ستون پنجم دشمن است.
..................................................................................................................
بعد التحریر:
- - بدون تردید به سعید جلیلی رای خواهم داد.
- - به نظرم آنهایی که مدام دم از عمل گرایی میزنند و میگویند مردم از شعار خسته شده اند برای ابزار جهت و ماهیت قائل نیستند و این نقطه اشتراکشان با کارگزارانی ها و اصلاحاتی هاست.
- - همچنان معتقدم دعوا اصلا نظری نیست . بیشتر آدم ها برای توجیه وضعیتی که دارند مبنای نظری جور میکنند.