نقــدِنقــد

خطـخطیـ هــای سید حسام الدین حسینی
مشخصات بلاگ
نقــدِنقــد

حضرت روح الله : غیر حق تعالی نور نیست، همه ظلمت‌اند و اگر چنانچه، ما از این حجابهای ظلمانی بیرون برویم و همین‌طور اگر موفق بشویم از حجابهای نورانی هم بیرون برویم و همه حجابها را خرق کنیم، آن وقت حق را به همه صفات و اسمائش مشاهده می‌کنیم و غیر او کسی‌نیست، سراب است.

طبقه بندی موضوعی
دوشنبه, ۵ اسفند ۱۳۹۲، ۰۲:۲۲ ب.ظ

متوسطِ معمولیِ خسته کننده


                                            شیار 143

شیار 143 یک فیلم بد معمولی است. بد معمولی به خاطر این که بعضی فیلم ­های بد سعی کرده اند کار متفاوتی بکنند اما از سر نابدلی مفرط؛ فیلم، بد از کار در آمده. ولی حکایت شیار سوای این حرف هاست . فیلم اساسا یک ایده نیم خطی معمولی دارد که با یک شکل روایت معمولی یا دقیق تر،دم دستی سعی در روایت قصه نداشته اش کرده.ما قرار بوده در شیار چه چیزی ببینیم؟ یک زن روستایی با دوتا بچه که شوهرش را از دست داده و تنهایی زندگی­اش را و بچه­ هایش را جمع و جور می­کند.القصه بچه­ ها بزرگ می­شوند و جنگ می­شود و پسر عزیز دردانه می­رود به دفاع از مام میهن که برگردد و بنشیند پای سفره عقد که برنمی­گردد . اسیر شده ؟ معلوم نیست. شهید شده؟ معلوم نیست. خب چه بلایی سرش آمده؟ هیچ نشانی در کار نیست . مادر می­ماند و انتظار باز آمدن یونسش به کنعان. و باز منتظر است و باز منتظر است و باز هم منتظر است و هی منتظر است تا دست آخر استخوان های قنداق پیچ شده پسرش را تحویل می­گیرد و پایان.

در شیار مادری وجود ندارد و حتی به لطف بازی نیمه بد مریلا زارعی "زن روستایی" . الفت که قرار است ما باور کنیم مادر است هیچ نشانی از مادری ندارد. رابطه بچه ها با الفت عجیب­و­غریب است . مدام او را به اسم صدا می­کنند.رفتار­هایشان بدون احترام و بعضا توهین آمیز است. فیلم باید عالمی بنا کند که هم از دنیای واقعی فاصله نگیرد و هم بتواند ما را به تخیل برساند.گیرم که در آن منطقه از ایران بچه ها مادرشان را به اسم صدا می­کنند اما وقتی فیلم نمی­تواند این را با قصه­اش به من حالی کند چرا نشانش می­دهد؟! از طرف دیگر خود الفت چرا این قدر سطحی از کار درآمده ؟ ما چه چیزی از الفت می­بینم یک زن پرجنب و جوش که بعد از مفقود شدن پسرش از جنب جوش می­افتد که البته همین از جنب جوش افتادن را هم در فیلم نمی­بینم بلکه از دیالوگ دخترش باید باور کنیم که اینجور شده. بقیه هم که در فیلم چیزی به جز شخصیت­های زینتی نیستند. مثلا مادربزرگ یونس چرا وقتی میمیرد مدام یونس یونس می­کند ما قبل از صحنه مرگ چیزی از محبت این شکلیش به یونس ندیده­ایم. دم مردن یاد نوه عزیزش افتاده؟اصلا چرا میمیرد؟اگر نمیمرد چه اتفاقی می­افتاد؟ و صحنه آخر که ایده خوبی داشته اما باز هم به فیلم تبدیل نشده. قرار بوده چند تکه استخوان که در چیزی شبیه قنداق پیچیده اند به دست الفت برسد و این پلی بشود برای فلاش بک به دوران نوزادی فرزند . اما این جا هم به خاطر بازی کم مایه زارعی، تدوین و کارگردانی بدون خلاقیت و قابل پیش بینی و دم دستی کارگردان چیزی دستگیرمان نمی­شود.تصاویر آرشیوی هم به قدری بیرون فیلم و بی ربط است که هربار موجب خنده تماشاگران می شود.ایده مصاحبه­ ها برای پرکردن زمان فیلم و پنهان کردن ضعف قصه به کار اضافه شده.می­شود همه آن صحنه­ ها را حذف کرد بدون آن که ذره­ای به فیلم و بدنه قصه آسیبی برسد. و دست آخر ما می­مانیم و این که چطور می­شود چنین فیلمی در ممکلتی که مردمش "مادر شهید" را از نزدیک و دیده و در کنارش زیسته بگیرد و این همه سر و صدا به راه بیاندازد؟  

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۱۲/۰۵
سید حسام الدین حسینی

نظرات  (۶)

۰۵ اسفند ۹۲ ، ۱۷:۰۸ سید علی سیدان
چند دلیل برای مهم شدن شیار می توان در نظر گرفت:
1- تبلیغ سیاست آلود و استراتزیک نهادهای فرهنگی برای این فیلم
2- قحطی آثار ارزشی و حزب اللهی
3- دکوری بودن ارزشهای معنوی مثل شهادت در زندگی سازنده و مخاطبان فیلم
4- اهدای چ به شیار توسط حاتمی کیا
۰۵ اسفند ۹۲ ، ۲۲:۰۷ مجتبی کاوه
انتظاری که از فیلم (و شاید حتی سینمای دینی) دارند همین است!
به حس خوب فیلم و گریاندن مخاطب راضی می‌شویم!
موضوع فیلم هم که خیلی دینی ست!!
دیگر چه می‌خواهیم؟!
...
خودت پست گذاشتی که چی؟؟
۰۶ اسفند ۹۲ ، ۰۰:۵۸ اتاق روبرو
ایمان کهوری میگه:امیر حسین حسینی که شعر نو را نقد میکنه شما هم تریپ نئوانتلکچوئل حزبلی به خود گرفتین
نمونه ای از شعر امیر حسینی
              آسمان سرد است      وای کیفم پاره شد
              هوا بسیار قشنگه       گوشی من  کجاست
۰۹ اسفند ۹۲ ، ۰۰:۰۴ اخوان الصفا

سلام. اومدم عرض کنم خدمتتون که پیگیر  آثار و ماثرتان هستم. همین ، والا نه فیلم می بینم و نه از فیلم بین ها و فیلم بازهای حزب اللهی ها خوشم میاد. نمی دونم کی اولین بار سینما رو برای جماعت حزب اللهی مسئله کرد!:))  (البته این حرف سطحی است)

ایده اخیرم اینه که حزب اللهی هر چی به پر و پای موضوعات دینی در همه حوزه ها می پیچند به لایف استایل نزدیک می شوند. علم دینی و سینمای دینی، سبک زندگی اسلامی، طب سنتی، لباس سنتی ... از  یه طرف بیانگر یوتوپیا های مطلوب ما در  جامعه است و. از سوی دیگر تمایز هویتی ما را در دنیای پست مدرن رقم می زند.

هر چند این فیلم مذکو ر و ندیدم و شاید هم نبینم، اما به گمانم از متن اجتماعی حاشیه این فیلم و اتفاقات فرهنگی اخیر می شود تحلیل های نظیر تحلیل بالا کرد. شما که این فیلم رو دیدی و به زمینه اجتماعی  حزب الله اشنایی باید بهتر بتونی تحلیل کنی.

به گمانم باید از لایف استایل شدن حزب الله و هضم شدنش در فضای پست مدرن ترسید! من که می ترسم.

پاسخ:
سلام اخوی
برای آنهایی که مایلند مردمان آنها را به عنوان حزب اللهی از سایرین تمایز دهند فاتحه ای بخوانید و در فراز کنید.
سلام

مثلا اینکه بیاید بگید بازی مریلا زارعی "نیمه بد" بوده یعنی شما خیلی از سینما می فهمید؟؟
اگر یه فیلمی منزه از ادا اطوارای فُرمی بیاید بی تکلف حرفش رو بزنه ، باید لِهش کرد؟

این گیر دادن های بی خود یعنی چی؟؟ از مخالف خونی و گرفتن ژست "ناراحت نمایی" لذت می برید؟


پاسخ:
فرم ادا و اطوار نیست!
۲۳ ارديبهشت ۹۳ ، ۱۰:۰۱ محمد حسین تیرآور
سلام. سر بزنید . چند یاداشتی موجود است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی